ตลิ่งสูง ซุงหนัก /นิคม รายยวา

รายละเอียดสินค้านี้

• ผู้เขียน - นิคม รายยวา
• สำนักพิมพ์ - ต้นหมาก
• จำนวน 192 หน้า (พิมพ์ปี 2527)
• สภาพหนังสือ - เก่า (กระดาษเหลือง ร้อยเชือก)
• หนังสือเรื่องนี้ได้รับรางวัลดีเด่นจากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ และในพ.ศ. 2531 ได้รับรางวัลซีไรต์ และได้รับการ แปลเป็นภาษาอังกฤษชื่อ "High Banks, Heavy Log" โดย Richard C. Lair สำนักพิมพ์เพนกวินจัดจำหน่าย
• สำหรับข้อมูลในการเขียนนวนิยายเรื่องตลิ่งสูงซุงหนัก นิคม รายยวากล่าวว่า " เรื่องนี้อยู่ในใจผมตั้งแต่อายุสิบหก...เมื่อตอนเป็นเด็ก บ้านผมอยู่ริมแม่น้ำยม เวลามองออกไปทางฝั่งโน้นก็จะเห็นตลิ่งสูง แล้วข้างบนก็มีซุงอยู่มากเลย มีช้างลากซุงทำงานกันอยู่แทบทุกวัน มีอยู่วันหนึ่งผมได้ยินเสียงช้างร้อง มันพยายามจะลากซุง ควาญช้างก็สับตะขอลงไป แล้วยังไงก็ไม่ทราบ ตลิ่งพัง ภาพนี้ประทับใจและมีอะไรบางอย่างที่น่าจะเอามาใช้ได้ ก็เลยลองเขียน เขียนไปเขียนมาเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะบอกอะไร เราก็เก็บเอาไว้ เขียนใส่สมุดสองสามบรรทัดว่า ช้างตกตลิ่ง เก็บไว้จนกระดาษขาด ผ่านมาหลายปี จนกระทั่งเรียนหนังสือออกมาทำงานทำการ ไปเห็นช้างไม้ตัวใหญ่ใหญ่ เจ้าของบอกว่าใช้เวลาแกะสลักหลายปี แล้วแพงกว่าช้างจริงๆ เสียอีก ก็ได้แต่สะท้อนใจ แล้วได้ไปเห็นเขาสตั๊ฟฟ์สัตว์อีก เราเลยคิดว่าเรามีอะไรบางอย่างที่เราไม่เข้าใจ มาเห็นโน้ตเก่าๆ บนกระดาษขาดๆ ก็คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องเดียวกัน..."
• ตลิ่งสูง ซุงหนัก เป็นเรื่องของช้างกับคนซึ่งรักผูกพันกันมาก คำงายรักพลายสุดซึ่งเป็นช้างที่พ่อมีความจำเป็นต้องขายไปเพื่อเอาเงินมารักษาตัว เพราะเขาไม่มีทางเลือก ถึงแม้จะเสียดายและเฝ้าคิดถึง ต่อมาคำงายบุตรชายซึ่งรักพลายสุดมากได้แกะสลักช้างไม้ที่สง่างามเหมือนพลายสุด เขาอุทิศทั้งกายและใจทั้งหมดในการแกะช้างไม้นั้น และในขณะเดียวกันเขาก็คิดว่าเป็นวิธีเดียวที่เขาจะได้ใกล้ชิดช้างที่เขารัก เขาจึงได้สมัครเป็นควาญช้างรับจ้างพ่อเลี้ยงโดยรับเป็นควาญของพลายสุดรับจ้างลากซุง เขาเกิดความคิดว่า มิใช่พลายสุดเท่านั้นที่ลากซุง เขาเองและทุกชีวิตต่างก็กำลังลากซุงด้วยกันทั้งนั้นเพราะความอดอยาก หิวโหย เขาพยายามทำงานอย่างขยันขันแข็งต่อไปและหวังว่าวันหนึ่งจะได้พลายสุดกลับคืนมา โดยแลกกับช้างไม้ที่เขาพยายามแกะสลัก แต่ในที่สุดได้เกิดอุบัติเหตุขึ้น ร่างคำงายได้ถูกซุงบดทับทำให้สิ่งที่เขาคิดไว้กลายเป็นความฝัน
• ผลงานเรื่อง "ตลิ่งสูง ซุงหนัก" ของ นิคม รายยวา ได้รับการยกย่องจากคณะกรรมการตัดสินว่า "เป็นเรื่องของคนผู้แสวงหาความหมายและคุณค่าของชีวิต และพบว่า ทุกคนมีการเกิดและความตายอย่างละหนึ่งหนเท่ากัน แต่สิ่งที่อยู่ระหว่างกลางนั้นเป็นชีวิต เราต้องหากันเอาเอง..." ในขบวนการแสวงหานี้ตัวละครเอก คือ คำงาย ก็ได้ตระหนักถึงคุณค่าที่แท้จริงของชีวิต โดยเห็นว่า "คนเรานั้นมัวแต่รักษาซากที่ไม่มีชีวิต ไม่เคยรักษาชีวิตที่อยู่ในซากเลย " คำงายจึงเลือกรักษาชีวิตโดย "เลี้ยงมัน รักมัน ถนอมมัน"และเห็นความสัมพันธ์โยงใยระหว่างชีวิตทั้งหลาย  "เขาขยับตาขอในมือ ขณะสะกิดช้างออกเดิน แล้วพลายสุดล่ะ เขาคิด ทำไมมันต้องลากซุง มันน่าจะออกไปเก็บหญ้า เก็บลูกไม้กินอยู่ในป่า ไม่ต้องตรากตรำอย่างนี้ มันกลัวอะไร ใครบังคับมัน ตาเขามองลงกระพองหัว เห็นรอยแผลเก่าอยู่หลายแห่ง มันโดนยับเหมือนกัน เขาคิด แล้วหันมาดูตาขอในมือ หรือว่ามันกลัวอ้ายนี้ เขาหัวเราะขำ ท่าจะจริง พอมันกลัวและยอมจนเคยชิน นานเข้าถึงไม่มีตาขอ มันก็ยอม ฉันก็เหมือนกับพลายสุด เขาคิด กลัวตาขอจนเคยชิน ไม่ทำอะไรที่แปลกไปจากเดิม แต่ตาขอที่ฉันกลัว มันมองไม่เห็นหมือนกับตลิ่งหน้าน้ำท่วม เขามองกลับไปข้างหลัง เห็นซุงกำลังครูดดินตามมา คนอื่นเขาต้องลากซุงอย่างฉันหรือไม่นะ มันจะเป็นอย่างไร ถ้าซุงข้างหลังฉันเกิดมองไม่เห็นขึ้นมา พลายสุดกับฉันกำลังโก้งโค้งตัวงออยู่กลางแดด คนอื่นที่มองดูคงหัวเราะตาย ........ ขณะลากซุงจนตัวกลมอยู่กลางแดด น้ำหนักถ่วงข้างหลัง เขาเหงื่อโชก อ่อนเพลีย จะทำไงได้ เขาคิด มันหนัก แต่ฉันก็ลากมัน จะทุกข์หรือสุข ดีใจหรือเสียใจ ฉันก็ต้องลาก .... "  (บางตอนจาก ตลิ่งสูงซุงหนัก ข้อมูลบางส่วนจากหนังสือ100 นักประพันธ์ไทย ผศ. ประทีป เหมือนนิล)

รูปภาพสินค้า

 คลิกที่นี่ เพื่อดูสินค้าอื่น ๆ ในหมวดเดียวกัน